សម្រាប់មិត្តម្នាក់ បងប្រុសម្នាក់ អ្នកថតរូបម្នាក់ អ្នកធ្វើការស្ម័គ្រចិត្តម្នាក់ អ្នកប្លុកម្នាក់ !
24th June 2012, Kampong Chnnang Province, Cambodia
ល្ងាចនេះ (២០ តុលា) ប្រហែលជាម៉ោង ៥ ខ្ញុំបានបើកគណនេយ្យ Facebook ខ្ញុំដូចរាល់ដង ខ្ញុំក៏ប្រទះភ្នែកនិងគណនេយ្យរបស់ កាជ្រូក (ខ្ញុំទម្លាប់ហៅគាត់តែបែបនេះ) ដែលសរសេរថា ៖ ខ្ញុំជាប្អូនប្រុសរបស់ ពិសិដ្ឋ ខ្ញុំចង់ដឹងថាមានរឿងអ្វីកើតឡើងចំពោះបងប្រុសរបស់ខ្ញុំ ?
ខ្ញុំភ្ញាក់ផ្អើលជាខ្លាំងនៅពេលដែលឃើញប្រកាសបែបនេះ ក៏ព្រោះថា បងពិសិដ្ឋ គាត់បានធ្វើដំណើរទៅ Nepal បាត់ទៅហើយ ។ ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមមានអារម្មណ៍មិនល្អ ហើយបន្តមើលមតិឆ្លងឆ្លើយគ្នារហូតដល់យល់រឿងថា បងពិសិដ្ឋ បានបាត់បង់ជីវិតកាលពីម្សិលមិញបាត់ទៅហើយ (១៩ តុលា) ។
បន្ទាប់មកខ្ញុំក៏ឃើញមានសារមួយនៅក្នុងប្រអប់សំបុត្រ Facebook របស់ខ្ញុំ ។ បងស្រីម្នាក់ដែលជាមិត្តស្និទ្ធស្នាលជាមួយនិង បងពិសិដ្ឋ បានផ្ញើសារអំពីរឿងនេះមកខ្ញុំ ។
ទឹកភ្នែកខ្ញុំក៏ចាប់ផ្ដើមស្រក់មក… ខ្ញុំទើបតែស្គាល់គាត់នៅចុងឆ្នាំ ២០១០ នោះទេ តែរយៈពេល ២ ឆ្នាំនេះ ពិតជាមានន័យណាស់ ។
លើកទី ១ ដែលជួបគាត់ គឺនៅពេលដែលខ្ញុំចូលរួមកម្មវិធីបោះជុំរុំយុវជននៅឯខែត្រសៀមរាប ដែលរូបគាត់ជាអ្នកថតរូបប្រចាំកម្មវិធីទាំងមូល ជាគ្រូបង្គោល ក៏ដូចជាអ្នកចាត់ចែងកម្មវិធី ។
ក្រោយមកទៀត យើងបានទៅថតរូបគ្នានៅម្ដុំកោះក្របី ។ លើកចុងក្រោយដែលខ្ញុំបានជួបគាត់ គឺនៅខែមិថុនា នៅពេលដែលពួកយើងជិះម៉ូតូដើរលេងទៅដល់ខែត្រកំពង់ឆ្នាំង ។ ខ្ញុំមិនដែលបានជួបគាត់ទៀតទេចាប់ពីនោះមក ហើយក៏លែងបានជួបជារៀងរហូត ។
គាត់ឧស្សាហ៍ហៅខ្ញុំទៅលេងនៅក្រៅប្រទេសជាមួយគាត់ដែរ តែខ្ញុំតែងតែប្រកែកដោយសារបញ្ហាថវិកា និងដោយសារតែខ្ញុំមិនទាន់មានលិខិតឆ្លងដែន ។ គាត់ជាមគ្គុទ្ទេសក៍ និងអ្នករៀបចំកម្មវិធីដ៏ម៉ត់ចត់ ដំណើរកម្សាន្តជាមួយគាត់ ជាដំណើរដែលអ្នកចូលរួមតែងតែចងចាំមិនភ្លេច ។
ពួកយើងទាំងពីរនាក់មិនសូវជាបានជួបគ្នាប៉ុន្មាននោះទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំដឹងថាគាត់ជាមនុស្សល្អ មនុស្សដែលគួរឲ្យរាប់អាន ជាមនុស្សមួយប្រភេទដែលមិនមានច្រើនទេនៅលើលោកនេះ ។ បើទោះជាពេលខ្លះគាត់ធ្វើឆ្កួតៗ ឡប់ៗ ក៏ដើម្បីឲ្យអ្នកនៅជុំវិញគាត់សើចសប្បាយរីករាយដែរ ។ គាត់គិតអំពីគេច្រើនជាងខ្លួនឯង គាត់គិតអំពីដំណើរកម្សាន្តជុំវិញពិភពលោករបស់គាត់ គាត់មិនដែលគិតសោះអំពីរឿងចាប់ផ្ដើមគ្រួសារមួយនិងគេ (រឿងដែលខ្ញុំតែងតែចំអន់គាត់ជារឿយៗ) ។
ខ្ញុំបានឃើញព័ត៌មានអំពីគាត់ដែលត្រូវបានគេផ្សព្វផ្សាយពាសពេញ Facebook ប៉ុន្មានថ្ងៃនេះ បើទោះជាព័ត៌មានទាំងនោះនៅមានខ្វះចន្លោះយ៉ាងណាក្ដី ក៏សូមអរគុណចំពោះសន្ដានចិត្ត ការកោតសរសើរ និងការចូលរួមរំលែកទុក្ខពីអ្នកទាំងនោះ បើទោះជាពួកគាត់មិនដែលស្គាល់ បងពិសិដ្ឋ យ៉ាងណាក៏ដោយ ។
ព្រឹកមិញនេះ (២២ តុលា) ខ្ញុំបានទៅចូលរួមពិធីរំលែកទុក្ខនៅឯការិយាល័យរបស់គាត់ ។ ប្រធានអង្គការបានឡើងអានហេតុការណ៍ទាំងឡាយដែលបានកើតឡើងចំពោះគាត់នៅ Nepal (សំបុត្រ ៤ ទំព័រដែលសរសេរដោយមិត្តដែលបានធ្វើដំណើរជាមួយនិងគាត់) ។ បន្ទាប់មក ក៏មានការឡើងនិយាយរំលឹកពីអនុស្សាវរីយ៍ដោយ មិត្តភក្តិ អ្នកធ្វើការ និង អ៊ំស្រីជាម្ដាយនៃ បងពិសិដ្ឋ ។
ខ្ញុំមិនបានឡើងនិយាយអ្វីនោះទេ ព្រោះបំពង់ករបស់ខ្ញុំ វាណែនស្ទះអស់ទៅហើយ ប៉ុន្មានថ្ងៃនេះ ខ្ញុំតែងតែយំនៅពេលដែលខ្ញុំមើលរូបរបស់គាត់ ។
ខ្ញុំមានមោទនភាពណាស់ដែលបានស្គាល់បង បើទោះជាវាខ្លី តែវាពិតជាមានន័យបំផុត ។ សូមវិញ្ញាណក្ខន្ធបងបានទៅកាន់សុគតិភព ។
ចូលមើលប្លុករបស់គាត់ Pisith on Shoestring
ជិះរថភ្លើងនៅកំពង់ឆ្នាំង ស្រុកទឹកផុស
He smiles, so people around him will smile 🙂
យាយ ម៉ាប់
តា ម៉ាប់
តាម៉ាប់ & យាយម៉ាប់ 
ខ្ញុំសូមចូលរួមសោកស្តាយជាមួយផង…
សូមអរគុណពូ ។ បើពូឧស្សាហ៍នៅហ្វេសប៊ុក ពូប្រហែលនឹងឃើញអត្ថបទដែលគេផ្សាយៗតគ្នាអំពីគាត់ហើយ ។
ខ្ញុំអានប្រកាសរបស់តាម៉ាប់ឯងរួច ខ្ញុំអាចយល់បានថា គាត់ជាអ្នកចូលចិត្តដើរឆ្ងាយដូចខ្ញុំដែរ…
ដំណើរនេះដំណើរនៅក្នុងក្ដីស្រមៃតាំងពីអាយុ ១៥ ឆ្នាំ ។ គាត់បានទទួលមរណភាពពេលកំពុងព្យាយាមឡើងភ្នំនៅជួរភ្នំហេមពាន្ត ។
គាត់គ្រោះថ្នាក់ដោយសារអីដែរ?
បានតាមសំបុត្រដែលសរសេរដែលសរសេរដោយមិត្តរួមដំណើរ វាអាចជា Altitude Sickness និងក៏ព្រោះមូលហេតុដែលគាត់មិនសូវជាស្រួលខ្លួនប៉ុន្មានផងមុនពេលចេញដំណើរ ។
បន្ទាប់ពីខ្ញុំបានឃើញបងប្រុសរៀបរាប់ពីបងសិដ្ឋដូច្នេះ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាខ្ញុំកំពុងតែយល់សប្តិ។ ប៉ុន្តែអរគុណក្នុងការចែករំលែកនេះ!
នៅពេលដែលខ្ញុំទទួលបានព័ត៌មាននេះដំបូង ខ្ញុំក៏ព្យាយាមប្រាប់ខ្លួនឯងដែលថា អាចជាមនុស្សផ្សេងនោះទេ តែពេលនេះ ។ តើប្អូនស្រីស្គាល់គាត់តាមរបៀបម្ដេចដែរ ?
អារម្មណ៍បាត់បង់មនិស្សដែលយើងធ្លាប់ស្គាល់ ធ្លាប់ដើរជាមួយគឺពិតជាមានអារម្មណ៍ក្តុកក្តួល រន្ធត់ 😥
មានអារម្មណ៍ថាប៉ុន្មានថ្ងៃនេះមនុស្សដែលខ្ញុំស្គាល់ក៏ស្លាប់ច្រើននាក់ដែរ (អ្នកស្រុកអ្នកភូមិ)
បើនិយាយទៅ និយាយម៉េចក៏មិនអស់ដែរ រឿងរ៉ាវរបស់គាត់នោះ បើគាត់ជួយគេ គាត់ជួយដោយមិនគិតខ្លួនឯងទេ ពេលខ្លះជួយគេទាល់តែអស់លុយខ្លួនឯងក៏មាន គាត់ចិត្តបានណាស់ នរណាមករកគាត់ គេជួយរហូត ។ អ្នកស្រុកអ្នកភូមិចាស់ឬក្មេង ?
ចាស់ៗ
កើត ចាស់ ឈឺ ស្លាប់ ។ តែ ពិសិដ្ឋ មិនទាន់ ចាស់ ផង បែរជា ឈឺ ស្លាប់ មុនទៅវិញ ។ រឿងមិនបានព្រាងទុក គួរឲ្យសោកស្ដាយណាស់ នៅតែដកដង្ហើមធំ ពេលនឹកដល់រឿងនេះ ។
តាម៉ាប់ខ្ញុំសួរដូចឆោត, គាត់ស្លាប់បាត់ហើយអ៊ីចឹងប្លុករបស់គាត់ ក៏ដូចជា Fb account គឺត្រូវទុកចោលហើយមែនអត់?
ប្លុកគាត់ៗទុកចោលយូរណាស់ហើយ ។ ឯហ្វេសប៊ុកគាត់ ប្រហែលជាអាច Deactivate ព្រោះប្អូនរបស់គាតស្កាល់លេខសម្ងាត់អីអស់ហើយ ។
សូមចូលរួមសោកស្ដាយចំពោះការបាត់បង់នេះ!
សូមអរគុណជំនួសគ្រួសារនៃសព ។
សូមចូលរួមសោកស្តាយ និងរំលេកទុក្ខចំពោះការបាត់បង់ជីវិតរបស់គាត់ហើយសួមសរសើរចំពោះទឹកចិត្តរបស់គាត់។
សូមអរគុណ ។
សោកស្ដាយសម្រាប់ការបាត់បង់! អ្វីគ្រប់យ៉ាងសុទ្ធតែមិនទៀងទាត់(អនត្តា )
សូមអរគុណ ។ អនិច្ចំ ទុក្ខំ អនត្តា ។
I heard this from one of my colleagues. Feel so sorry to this lost!!! Hope he will rest in peace.
Thx u, we all wish that he will RIP
អរគុណ តាម៉ាប់ សម្រាប់ការបរិយាយ!
ទាំងអស់គ្នាសុទ្ធតែ មានអារម្មណ៍ក្តុកក្តួល។ រហូតដល់ពេលនេះ ខ្ញុំក៏នៅតែមិនទាន់ហ៊ាននិយាយបានថា មិនស្រក់ទឹកភ្នែក ពេល មើលរូបថត អនុស្សាវរិយ៍ នៃដំណើរកំសាន្តជាមួយគាត់ នោះបានដែរ។
សូម្បីតែពេលដែលខ្ញុំកំពុងសរសេរ នេះក៏វាកំពុងតែហូរចេញមកដោយមិនអាចទប់បានហើយ!!
អរគុណ ពូចាន់ ដែលមតិលោតចូលស្ប៉ាម ។
ខ្ញុំមិនដឹងថាគួរសរសេរតបថាម៉េចទេនៅពេលនេះ ។
តាម៉ាប់ ហេតុអ្វីមិតិគាត់លោតចូលស្ប៉ាម ហើយបើលោចអ៊ីចឹងវាម៉េច?
មិនដឹងម៉េចបានលោតដែរ តែវាមានប្រអប់ ស៉្បាម មួយ យើងចូលទៅមើលទៅ បើមតិជារបស់មិត្តយើង យើងដាក់វា មិនមែនស៉្បាមទៅ បើគិតថាជា ស្ប៉ាម លុបចោលទៅ ។