Earth Day
កាលពីព្រឹកមិញនេះ ខ្ញុំបានទៅចូលរួមកម្មវិធី Cambodia, Let’s do it! ដែលគេហៅថាទូទៅថា Earth Day។ Earth Day ដំបូងឡើយត្រូវបានផ្តួចផ្តើមឲ្យមានសកម្មភាពនៅសហរដ្ឋអាមេរិច នៅថ្ងៃទី២២ ខែមេសា ឆ្នាំ១៩៧០ ក្រោមគំនិតរបស់សមាជិកព្រឹទ្ធសភា លោក ហ្គេយឡត ណែលសុន (Gaylord Nelson)។ អស់រយៈពេល ១៩ឆ្នាំគត់ដែរ Earth Day ត្រូវបានគេប្រារព្ធតែក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិច លុះដល់ឆ្នាំ១៩៩០ ទើបមានការរៀបចំជាអន្តរជាតិនៅប្រទេស១៤១ នៅទូទាំងពិភពលោក។ ចាប់តាំងពីពេលនោះមកមានការរៀបចំជារៀងរាល់ឆ្នាំ ហើយមកទល់ឥឡូវមានប្រទេសប្រហែល១៧៥បានចូលរួម។ កម្មវិធីនេះមានគោលបំណងជម្រុញឲ្យមានការចាប់អារម្មណ៍លើបញ្ហាបរិស្ថាន ដែលពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃបានជួបប្រទះនឹងការប៉ះពាល់យ៉ាងច្រើន។
ចំនែកឯនៅប្រទេសកម្ពុជាវិញ ថ្ងៃ២៣ ខែមេសា ឆ្នាំ២០១១ នេះជាលើកទី២ហើយដែលប្រទេសនេះបានចូលរូមប្រារព្ធពិធីនេះដែរ។ ខ្ញុំក៏បានចូលរួមពិធីនេះជាមួយគេដែរ ដែលតាមស្មានមានអ្នកចូលរូមប្រហែលជាជិត១០០០ នាក់ ដោយក្នុងនោះគេបែងចែកជា៦តំបន់ ដែលតំបន់ដែលខ្ញុំត្រូវទៅ មានសមាជិកប្រមាណ១៥០នាក់។ នេះជាលើកទី១ សម្រាប់ខ្ញុំក្នុងការចូលរួមពិធីនេះ ខ្ញុំមានការត្រេកអរ ហើយក៏មានមតិរិះគន់ក្នុងន័យស្ថាបនាដែរ។ ខ្ញុំសប្បាយចិត្តព្រោះបានឃើញយុវវ័យក្មេងៗ ចេះមានគំនិតចេះស្រលាញ់បរិស្ថាន (ពួកគេមកចុះឈ្មោះដោយខ្លួនឯង ដោយគ្មានការបង្ខំ) ចេះចង់ជួយសម្អាតទីកន្លែងដែលមានសម្រាមច្រើន ចេះយល់ពីផលវិបាកនៃការប៉ះពាល់មកលើបរិស្ថាន ចេះចង់ធ្វើជាគម្រូដល់អ្នកដទែ។ នេះពិតជាបញ្ជាក់ឲ្យឃើញថា យុវវ័យទទួលបានការយល់ដឹងយ៉ាងច្រើនទាក់ទងនិងបញ្ហាចោតរបស់ពិភពលោក ផ្ទុយពីខ្ញុំកាលពីពេលដែលមានអាយុប្រហែលពួកគេ ខ្ញុំមិនទាន់ដឹងឬយល់ថា បរិស្ថានមានសារៈសំខាន់ដល់ថ្នាក់ណាផង ។
ជាបន្ទាប់ខ្ញុំក៏សុំចូលរួមលើកមតិខ្ញុំខ្លះក្នុងន័យរិះគន់ស្ថាបនា។ ខ្ញុំតែងតែសង្កេតឃើញថាប្រជាជនខ្មែរយើងភាគច្រើនមិនមានទម្លាប់គោរពពេលវេលានោះទេ ពួកគេតែងតែគិតថាការយឺតយ៉ាវបន្តិចបន្តួចមិនមែនជាបញ្ហាចោតទេ តែប្រសិនបើគេត្រូវទៅជួបមិត្តភក្តិ ឬដៃគូររកស៊ីជាជនជាតិបរទេសនោះ វានឹងអាចបង្ករផលលំបាកដល់ពួកគេយ់ាងច្រើន។ លើសពីនេះទៅទៀត ខ្ញុំឃើញយុវវ័យខ្លះយល់ខុសចំពោះកម្មវិធីនេះគេដឹងតែថាគេទៅរើសសម្រាម តែគេមិនដឹងផងទេថា ពួកគេជាគម្រូរសម្រាប់អ្នកដទៃទៀតឲ្យពួកគាត់យ៉ាងហោចណាស់ក៏បោះសម្រាមចូលក្នុងធុងសម្រាម។ ពួកគេគិតថានេះក៏ជាការដើរលេងជាមួយមិត្តភកិ្តគេដែរ ដែលធ្វើឲ្យគេស្រែកហ៊ោរកញ្ជ្រៀវនៅពេលដែលពួកគេកំពុងតែរើសសម្រាម កាយវិការបែបនេះអាចធ្វើឲ្យអ្នកដទៃមិនពេញចិត្ត ហើយអាចបណ្តាលឲ្យគេគិតថា ពួកនេះមកដើរឲ្យគេមើលថាឯងធ្វើច្រើនជាងមកធ្វើជាគម្រូរ។ ជាចុងក្រោយក៏សុំសរសើរដ៏អ្នករៀបចំកម្មវិធីនេះឡើង ដែលបានធ្វើឲ្យកម្មវិធីដំណើរការយ៉ាងរលូន។
ចំនាំ៖ នេះជាអត្ថបទបញ្ចេញមតិរបស់អ្នកនិពន្ធ ដូច្នេះគួរពុំគួរសុំមេត្តាអធ្យាស្រ័យ។
យាយ ម៉ាប់
តា ម៉ាប់
តាម៉ាប់ & យាយម៉ាប់ 
ហ្អាក៎! បងទៅដែរ? ម៉េចខ្ញុំអត់ឃើញ 😀
បងទៅជាមួយមិត្តស្រីបង! កាលណុងប្អូននិងបងមិនទាន់ស្គាល់គ្នាទេ តែបងស្គាល់ប្អូនយូរហើយ ហាហាហា! កាលណុងនៅ C4 ប្អូននៅឯណាដែរ?
អូ៎! ដឹងចឹងមិនព្រមស្គាល់គ្នាឲ្យបានមុនហ្នឹង ហាហាហា!
បាទ! កាលណោះខ្ញុំនៅក្នុងក្រុម F1 ទៅពហុកីឡដ្ឋានចាស់ និង ទៅផ្សារទួលសង្កែ។ 🙂
ស្ដាយណាស់ចឹង ហេហេ
មិនអីទេប្អូន បងគិតថាបើឆ្នាំក្រោយមានទៀត ហើយបងចូលរួមទៀត យើងនឹងជួបគ្នាជាមិនខាន។
បាទ 🙂
C4 គឺទៅដល់ច្បារអំពៅឯណោះ។ តែមិនអីទេ អ្នករើសសម្រាមជាន់ខ្ពស់ ជិះសុទ្ធតែឡានម៉ាស៊ីនត្រជាក់។ ហាហាហា
ហាហាហា ដូចតែគ្នាហ្អេ៎។ មុនដំបូងខ្ញុំចង់រកទៅច្បារអំពៅដែរ តែគិតគ្នាយូរៗ ក៏ខ្ជិលទៅទៅវិញ 🙂
កុំអីបានស្គាល់ប្អូនចូចបាត់។